ذکر نور

مراسم عزاداری روضه و ی شانزدهم شهریور 1398

هیات عزاداران حضرت ابوالفضل علیه السلام
در حسینه حضرت ابوالفضل علیه السلام

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده و آقای اسماعیل داوری و آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام

سلام بر حسین علیه السلام

به لطف خدا و در سایه توجهات ائمه اطهار علیهم السلام برنامه های ماه محرم هیأت در سال 1398 به شرح زیر است:

1. دسته عزاداری قبل از اذان مغرب و عشاء

2. نماز جماعت مغرب و عشاء 

3. ادامه مراسم دسته عزاداری (از محل اقامه نماز جماعت تا حسینیه)

4. زیارت عاشورا 

5. سخنرانی

6. عزاداری

7. شام

در روزهای 8 و 9 و 10 محرم، برنامه عزاداری قبل از ظهر نیز برقرار است. (عزاداری، دسته عزاداری، نماز جماعت ظهر و عصر، ناهار)

زیارت عاشورا از اول محرم تا اربعین سالار شهیدان برپاست.

برنامه های مناسبتی به تناسب برقرار خواهد بود: مراسم شیرخوارگان حسینی، شهادت حضرت رقیه علیهالسلام و.

ان شاء الله

 با تبریک ولادت با سعادت امام موسی کاظم علیه السلام، حدیثی از آن حضرت در باره اهمیت دعا تقدیم می گردد:

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسى‏، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ أَبِی وَلَّادٍ، قَالَ:

قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسى‏ علیه السلام: عَلَیْکُمْ بِالدُّعَاءِ؛ فَإِنَّ الدُّعَاءَ لِلَّهِ‏ وَ الطَّلَبَ إِلَى اللَّهِ یَرُدُّ الْبَلَاءَ وَ قَدْ قُدِّرَ وَ قُضِیَ وَ لَمْ یَبْقَ‏   إِلَّا إِمْضَاؤُهُ، فَإِذَا دُعِیَ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- وَ سُئِلَ صَرْفَ الْبَلَاءِ صَرَفَهُ‏ ».  (الکافی ، چاپ دارالحدیث؛ ج‏4 ؛ ص306)

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

 دعا کنید زیرا دعا به درگاه خدا و درخواست از خدا، بلایی را که مقدر شده و حکم به آن شده و چیزی به جز امضای (نهایی و اجرای) آن باقی نمانده، بر طرف می کند. پس زمانی که خدای عز و جل خوانده شود و از او درخواست شود. بلا را به یکباره بگرداند.

به مناسبت میلاد امام هادی علیه السلام بخشی از پاسخ آن حضرت به سوالات یکی از علمای اهل تسنن به نام یحیی بن اکثم را نقل می کنیم:

یحیی بن اکثم از بزرگان اهل تسنن در قرن دوم و سوم هجری، که به مدت بیست سال منصب قضاوت را در اختیار داشت و جایگاه رفیعی نزد مامون داشت. از ایشان مناظرات علمی زیادی نقل شده است که برخی از آنها در مقابل ائمه شیعه (امام جواد علیه السلام و امام هادی علیه السلام) بود.
یکی از این موارد مربوط به تفسیر آیات قرآن است که چندین سوال از ایشان مطرح شده است و امام هادی علیه السلام به آنها پاسخ داده است. یکی از سوالات مربوط به ماجرای حضرت سلیمان علیه السلام و ملکه سبأ (بلقیس) است.

 
بخشی از ماجرای حضرت سلیمان و بلقیس

 
حضرت سلیمان پس از اینکه با نامه ای به ملکه سبأ، وی را به یکتاپرستی دعوت کرد، بلقیس پس از ذکر محتوای نامه به سران قومش، از آنها م خواست، نتیجه نهایی این جلسه، آزمایش حضرت سلیمان و اطرافیانش شد تا مشخص شود که سلیمان پادشاه است یا پیامبر؟ ویرانگر است یا مصلح؟ ملتها را به ذلت مى‏ کشانند یا عزت؟ برای این آزمایش، هدیه ای به سلیمان فرستادند، از آنجا که پادشاهان، اغلب علاقه به هدایا» دارند، و نقطه ضعف و زبونى آنها نیز همین جاست، آنها را مى ‏توان با هدایاى گرانبها تسلیم کرد، اگر سلیمان با این هدایا تسلیم شد، معلوم مى ‏شود شاه» است در برابر او مى ‏ایستند و نبرد می کنند، و گر نه پیامبر خداست در این صورت باید عاقلانه بر خورد کرد. هنگامى که فرستاده ملکه سبا نزد سلیمان آمد ، سلیمان نه تنها از آنها استقبال نکرد بلکه گفت: مى‏ خواهید مرا با مال کمک کنید و فریب دهید؟ آنچه خدا به من داده بهتر است از آنچه به شما داده است. به این ترتیب سلیمان، معیارهاى ارزش را در نظر آنها تحقیر کرد و روشن ساخت که معیارهاى دیگرى براى ارزش در کار است.سپس براى این که قاطعیت خود را در مسأله حق و باطل» نشان دهد به فرستاده مخصوص ملکه سبا گفت: به سوى آنان باز گرد و این هدایا را نیز با خود ببر اما بدان ما به زودى با لشکرهایى به سراغ آنها خواهیم آمد که توانایى مقابله با آن را نداشته باشند و ما آنها را از آن سر زمین آباد با ذلت خارج مى‏ کنیم در حالى که کوچک و حقیر خواهند بود چرا که در برابر آیین حق، تسلیم نشدند و از در مکر و فریب وارد گشتند.

 
سر انجام فرستادگان ملکه سبا هدایا و بساط خود را بر چیدند و به سوى کشورشان باز گشتند و ماجرا را براى ملکه و اطرافیانش شرح دادند، و بیان داشتند که او به راستى فرستاده خداست و حکومتش نیز یک حکومت الهى است. لذا ملکه سبا با عده ‏اى از اشراف قومش تصمیم گرفتند به سوى سلیمان بیایند و شخصا این مسأله مهم را بررسى کنند تا معلوم شود سلیمان چه آیینى دارد؟
این خبر از هر طریقى که بود به سلیمان رسید، و تصمیم گرفت قدرت نمایى شگرفى کند تا آنها را بیش از پیش به واقعیت اعجاز خود آشنا، و در مقابل دعوتش تسلیم سازد.

  
لذا سلیمان رو به اطرافیان خود کرد و گفت: اى گروه بزرگان! کدامیک از شما توانایى دارد تخت او را پیش از آن که خودشان نزد من بیایند و تسلیم شوند براى من بیاورد» (قالَ یا أَیُّهَا الْمَلَؤُا أَیُّکُمْ یَأْتِینِی بِعَرْشِها قَبْلَ أَنْ یَأْتُونِی مُسْلِمِینَ).(نمل 39) در اینجا دو نفر اعلام آمادگى کردند که یکى از آنها عجیب و دیگرى عجیبتر بود. نخست عفریتى از جن رو به سوى سلیمان کرد و گفت: من تخت او را پیش از آن که مجلس تو پایان گیرد و از جاى بر خیزى نزد تو مى ‏آورم».

دومین نفر مرد صالحى بود که آگاهى قابل ملاحظه‏ اى از کتاب الهى» داشت، چنانکه قرآن در حق او مى ‏گوید: کسى که علم و دانشى از کتاب داشت گفت: من تخت او را قبل از آن که چشم بر هم زنى نزد تو خواهم آورد»! (قالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ).نمل: 40)
این شخص یکى از نزدیکان با ایمان، و دوستان خاص سلیمان بوده است، و غالبا در تواریخ نام او را آصف بن برخیا» نوشته‏ اند.
هنگامى که سلیمان با این امر موافقت کرد او با استفاده از نیروى معنوى خود، تخت ملکه سبأ را در یک طرفة العین» نزد او حاضر کرد و هنگامى که سلیمان آن را نزد خود مستقر دید زبان به شکر پروردگار گشود و گفت: این از فضل پروردگار من است، تا مرا بیازماید که آیا شکر نعمت او را به جا مى ‏آورم یا کفران مى ‏کنم؟ (برای مطالعه کامل به تفسیر نمونه ج 15 ص 449 – 476 مراجعه شود).

 سوالات یحیی بن اکثم:  

 
موسی مُبَرْقَعْ (متوفای ۲۹۶ق) فرزند امام جواد علیه السلام و برادر کوچک‌تر امام هادی علیه السلام است. او را به جهت پوشاندن چهره‌اش با نقاب (بُرقَع)، مُبَرقَع می‌نامیده‌اند. موسی مبرقع، جد سادات رضوی است. معروف است که خاندان سادات بُرقعی قم و اطراف ری به او منسوب‌اند. مزار وی در محله چهل اختران قم مورد زیارت و تکریم شیعیان است.
موسی با علم حدیث و درایه آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. شیخ طوسی در کتاب تهذیب، شیخ مفید در الاختصاص، و ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول از وی حدیث نقل کرده‌اند. یحیی بن اکثم نیز به وی نامه‌ای نگاشته و از وی در مورد مسائلی نظر خواسته است.

موسی می گوید: یحیی یحیى بن اکثم را در دار العام» (که شاید بیرونى خلیفه باشد) ملاقات کردم، سؤالاتى از من کرد، سپس خدمت برادرم على بن محمد، امام هادی علیه السلام رسیدم و پس از موعظه‏ هائى که فرمود و سبب شد، در حق آن جناب بصیرت یافتم و وم اطاعتش را شناختم، عرض کردم: قربانت، ابن اکثم مسائلى را کتبا از من پرسیده که جواب دهم، حضرت خندید و فرمود: فتوا دادى؟ گفتم: نه نمى‏ دانستم. فرمود چه بود؟ عرض کردم: سؤالات از این قرار بود:

  
در این آیه: قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ»؛ کسى که نزد او دانشى از کتاب [الهى] بود گفت من آن را پیش از آنکه چشم خود را بر هم زنى برایت مى ‏آورم (نحل: 40). مگر پیغمبر خدا به علم آصف محتاج بود؟ (بعد سوالات دیگر نیز مطرح می شود).

 
امام هادی علیه السلام فرمود: بنویس. گفتم: چه بنویسم؟ فرمود:  

بنویس بسم اللَّه الرحمن الرحیم خدا ترا به راه راست هدایت کند، نامه‏ ات رسید، خواسته‏ اى ما را با خرده‏ گیری ها بیازمائى، تا مگر نقطه ضعفى در ما بیابى و عیبجوئى کنى، خدا ترا بر سوء نیتت مکافات دهد، مسائلت را مشروح پاسخ دادیم، گوش فرا ده! فهمت را براى درک آنها آماده، و حواست را جمع کن! که حجت بر تو تمام شد و السلام.

 
آن که علمى از کتاب داشت آصف بن برخیا» بود، و حضرت سلیمان از شناسائى آنچه آصف مى ‏شناخت عاجز نبود، مى‏ خواست به امت خود از جن و انس بفهماند که حجت بعد از او آصف است و آن علم را سلیمان به امر خدا به وى سپرده بود، و تعلیمش کرده بود تا در امامت و رهنمائیش خلاف نکنند، چنان که در زمان حضرت داود هم (مسائلى از جانب خدا) به حضرت سلیمان تعلیم شده بود تا پیامبرى و پیشوائى او پس از پدر معلوم شود و حجت بر خلق مستحکم گردد.
ادامه سوالات و پاسخ های امام را در کتاب تحف العقول، ترجمه جنتى، ص 761 – 771 مطالعه فرمایید. (این لینک) 

ارتباط آصف بن برخیا و امیرمومنان علی علیه السلام

 
در آیات مورد بحث درباره کسى که تخت ملکه سبأ را در کمترین مدت نزد سلیمان آورد، به عنوان من عنده علم من الکتاب» (کسى که بخشى از علم کتاب را دارا بود) تعبیر شده است، در حالى که در سوره رعد آیه 43 در مورد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و گواهان بر حقانیت او چنین آمده است‏: قُلْ کَفى‏ بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‏:" بگو کافى است براى گواهى میان من و شما، خداوند و کسى که در نزد او" علم کتاب" است".

  
در حدیثى از" ابو سعید خدرى" از" پیامبر" صلی الله علیه و آله و سلم چنین آمده است که ابو سعید مى ‏گوید: من از معنى" الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ‏" (که در داستان سلیمان آمده) از محضرش سؤال کردم فرمود: او وصى برادرم سلیمان بن داود بود، عرض کردم" وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‏" از چه کسى سخن مى ‏گوید، فرمود: 

 
ذاک اخى على بن ابى طالب:
" او برادرم على بن ابى طالب است"

 
توجه به تفاوت" علم من الکتاب" که علم جزئى را مى ‏گوید، و" علم الکتاب" که" علم کلى" را بیان مى ‏کند روشن مى ‏سازد که میان" آصف" و" على" علیه السلام چه اندازه تفاوت بوده است؟ 

لذا در روایات بسیارى مى ‏خوانیم که اسم اعظم الهى هفتاد و سه حرف است که یک حرف آن نزد" آصف بن برخیا" بود، و چنان خارق عادتى را انجام داد، و نزد امامان اهل بیت علیهم السلام هفتاد و دو حرف آن است، و یک حرف آن مخصوص به ذات پاک خدا است. (تفسیر نمونه، ج‏15، ص: 473 و 474).

 وَ قَالَ علیه السلام؛‏ إِظْهَارُ الشَّیْ‏ءِ قَبْلَ أَنْ یُسْتَحْکَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ (تحف العقول ص457)

اظهار چیزى پیش از آن که استوار شود مایه تباهى آن است.

وَ قَالَ علیه السلام:‏ الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ (تحف العقول ص457)

 مؤمن نیازمند توفیق از جانب خداوند و اندرزگویى (خیر خواهى و عبرت‏آموزى) به خویش و پذیرش اندرز از کسى است که پندش دهد. (ترجمه پرویز اتابکی ص 472)

بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در جلسه انس با قرآن مورخه 16/ 02/ 1398

.

به نظر من یکی از کارهایی که خیلی مهم است، عبارت است از اینکه ما دوره‌های قرآن را، جلسات قرآن را زیاد کنیم.
یکی همین دوره‌های خانگیِ قرآن بود، یکی همین قرآن [خواندن] در مساجد یا در حسینیّه‌ها بود. مساجد را پایگاه قرآن قرار بدهید. دو جور هم میشود جلسه‌ی قرآنی تشکیل داد: یکی همین که دُور هم جمع بشوند و یک استادی بنشیند آنجا، بخوانند، قرآنِ افراد را تصحیح کند، نکات را بگوید، تذکّرات را بگوید؛ این یک جور است. یک جور هم این است که جمع بشوند، یک نفر برود روی منبر، بنا کند قرآن خواندن، و نیم ساعت، یک ساعت قرآن بخواند -مثل منبری‌ای که منبر میرود و شما می‌نشینید پای منبرش، قرآن‌خوان، تالی قرآن، تلاوت‌گر برود روی منبر بنشیند و شروع کند به قرآن خواندن- شما هم بنشینید گوش کنید، [قرآن را] باز کنید، از روی قرآن نگاه کنید .
مساجد گوناگون پایگاه‌های قرآن باشند؛ اعلان کنند مثلاً فرض کنید که شب پنج‌شنبه، ، شب شنبه -یک شبی در هفته؛ اگر هر شب نمیشود- یک نفر خواننده‌ی قرآن بیاید آنجا بنشیند، شما هم بروید آنجا بنشینید و قرآن را باز کنید، او بخواند و شما نگاه کنید؛ و به ترجمه هم مراجعه کنید؛ ترجمه‌های‌ خوب

برنامه های هیات عزاداران حضرت ابوالفضل علیه السلام در ماه رمضان:

1. نماز جماعت ظهر و عصر در حسینیه حضرت ابوالفضل علیه السلام

2. نماز جماعت مغرب و عشاء در حسینیه حضرت ابوالفضل علیه السلام

3. قرائت روزانه قرآن کریم؛ هر روز یک جزء بعد از نماز ظهر و عصر با حضور قاریان هیات (جزء خوانی)

4. برنامه های ویژه شب های قدر

5. سخنرانی مذهبی بعد از اقامه نماز جماعت توسط حجت الاسلام حاج آقای رجائی (دامت توفیقاته)

ی به مناسبت شهادت امام کاظم علیه السلام

شب شهادت امام (11 فروردین) 1398

حسینیه حضرت ابوالفضل علیه السلام 

مداح: آقای محمد چاپاری

 علاوه بر ی، مراسم دسته عزاداری و اعلان عزا نیز در روز شهادت حضرت برگزار گردید.

 دریافت فایل صوتی ی شهادت امام کاظم علیه السلام؛ باب الحوائجم .

مراسم شبی با قرآن به مناسبت چهلمین سال پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران  یک شنبه 14 بهمن ماه 1397 در حسینیه  با حضور قاریان برجسته کشوری و استانی برگزار شد بخش هایی از قرائت قرآن و تواشیج مراسم منتشر خواهد شد.

دریافت  تواشیح گروه  صراط تبریز

مراسم اربعین حسینی سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام و شهدای کربلا

سال 1397

روضه و مرثیه خوانی

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (گلمیشم حسین .)

ی 

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی (قبرون اوسته گریانم)

مراسم عزاداری روز تاسوعا

سال 1397

ی در دسته عزاداری

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (ای درد بی درمانلارا درمان ابوالفضل .)

روضه خوانی و مرثیه

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (توصیف اوضاع شب عاشورا)

مراسم شب شهادت امام حسن عسکری علیه السلام

ی سال 1397 در منزل آقای تقی عزیزی پس از جلسه قرائت قرآن

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت صوت مداحی ( سن آغلاما آقا آغلار بو شیعه لر .)

**************************************************************

مراسم سال های گذشته

مراسم شهادت امام حسن عسکری علیه السلام سال 1396

مراسم شهادت امام حسن عسکری علیه السلام سال 1394

مراسم عزاداری 23 شهریور 1397

 دسته عزاداری

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (یا حسین .)

روضه و مرثیه در حسینیه

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (یاتما ای )

ی در حسینیه

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (تازه گلم ورقلنیب دیر.) مربوط به حضرت علی اکبر علیه السلام

ی در مسجد جامع قشلاق قبل از اذان مغرب

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (اذن وردیم .)

مراسم عزاداری 22 شهریور 1397

ی در دسته عزاداری

مداح: آقای ایوب چاپاری

دریافت فایل صوتی (من حسینم کیم منه.)

ی در حسینیه

مداح: آقای ایوب چاپاری

دریافت فایل صوتی (قاره علم دنیاده.)

ی در حسینیه

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی ( ای اهل عالم.) بر وزن باز این چه شورش است

مراسم ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها

سال 1396

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

روضه و مرثیه خوانی

دریافت فایل صوتی (سینه ام بشکست و .)

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

روضه و مرثیه خوانی دیگری در حسینیه

دریافت فایل صوتی (فاطمه خانه صبر ولی الله)

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

روضه و مرثیه خوانی پس از جلسه قرائت قرآن

دریافت فایل صوتی (امیدیم لای لای.)

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

ی پس از جلسه قرائت قرآن

دریافت فایل صوتی (ننم لای لای)

مداح: آقای محمد چاپاری

ی

دریافت فایل صوتی (یافاطمه آزاده لر نجواسی سن .)

مراسم اربعین حسینی سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام 

سال 1396

روضه خوانی در حسینیه

مداح: اقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (اسرا .)

ی شب اربعین

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی (حسین قبروه قربان.)

ی دسته عزاداری روز اربعین مسجد جامع قشلاق

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده و محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی (دور مدینه دن کربلایه گل/ دور همسفریم گلدیم)

ی روز اربعین

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی (آچ گوزون گلمیشم)

مراسم شب شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها

سال 1396

روضه و مرثیه خوانی

مداح: اقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (آغلار گویوب خرابه ده.)

روضه خوانی و مرثیه 

مداح: آقای ودود فرزانه

دریافت فایل صوتی (شامه یول سالارسان.)

 ی 

مداح: آقای محمد چاپاری

دریافت فایل صوتی (گوزدن هامی دنیانی بوگون آتدی رقیه.)

مراسم تاسوعای حسینی حیات عزادارن حضرت ابوالفضل علیه السلام

سال 1396

ی شب تاسوعا در حسینیه

مداح: آقای محمد چاپاری

 دریافت فایل صوتی (ساقی عطشان)

ی روز تاسوعا

مداح: آقای حسین فرزانه

دریافت فایل صوتی (نهر اوسته خسته قارداش .)

ی روز تاسوعا

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده در مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام

دریافت فایل صوتی (شه مشکل گشاسن امیر کربلاسن.)

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ‏ الْمُتَمَسِّکِینَ‏ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلَام‏

حمد و سپاس بر خدایی که ما را از کسانی قرار داد که دست در دامان ولایت حضرت امیرالمومنین و ائمه معضومین علیهم السلام زده ایم.

مراسم عید غدیر سال 1396 در خیابان بهداشت برگزار شد. در این مراسم علاوه بر مدح خوانی، برنامه خندوانه، تئاتر و  سخنرانی با قید قرعه به افراد با نام علی» هدایایی تقدیم شد و از یکی از سادات روستا تجلیل شد: تصویر زیر از  سایت انعکاس بناب گوشه هایی از مراسم را نشان می دهد. برای دیدن تصویر اصلی بر روی آن کلیک کنید.

مراسم ولادت امام رضا علیه السلام 

سال 1396 (12 مرداد)

دریافت مولودی خوانی برادر سبزی

تصاویری از مراسم که جنب مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام برگزار شد. مراسم همراه با اجرای سرود و مولودی خوانی، تئاتر طنز، سخنرانی، اهدای جوایز به شرکت کنندگان، اهدای جوایز به اسامی هم نام با امام رضا علیه السلام همراه بود

ی در شام غریبان (21 مهر)، مسجد امیرالمومنین علیه السلام

سال 1395

مداح: آقای صاحبعلی مقدم زاده

دریافت فایل صوتی (گلمیشوخ ای شیعه لر شام غریبانه .)

ی و شور در شام غریبان ، حسینیه

سال 1395

مداح: صاحبعلی مقدم زاده و محمد چاپاری

 دریافت فایل صوتی (مناجات با امام زمان علیه السلام و.)

بخشی از بیانات آیت الله جوادی آملی در جلسه هفتم برنامه تلویزیونی شمیم رحمت:

 بیانی از وجود نورانی پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) رسیده است که فرمود شما بکوشید خانه‌ و آن محلّی که زندگی می‌کنید را نورانی کنید: نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآن‏».[1] به این فکر نباشید که خانه آن مکان و آن زمین شما را روشن کند، شما آن زمین را روشن کنید. زمین در برابر انسان اصل نیست، زمان در برابر انسان اصل نیست؛ این متمکّن است که مکان را شرف می‌دهد و این متزمّن است که آن زمان را حیثیت می‌بخشد. فرمود شما می‌توانید خانه‌ خود را روشن کنید؛ اصلِ این مطلب در سوره مبارکه نور» آمده است. در سوره مبارکه نور» بعد از اینکه الله» را به عنوان نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ معرفی کرد که فرمود: اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ، فرمود رابطه شما با آن نورِ الله»‌ بسیار دشوار است، این نور یک نور دیگری دارد مَثَلُ نُورِهِ[2] که این ضمیر به نور برمی‌گردد نه به الله», حساب الله» جداست اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ است، مَثل نورِ خدا این است؛ آنگاه این نور خدا که مَثلی دارد، در خصوصیت‌هایی است فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ؛[3] مثل مسجد و مثل حرم و مانند آن. این نورِ نور در مراکز خاص است, چرا و به چه مناسبت مسجد مقدس است؟ به چه مناسبت حرم مقدس است؟ چرا فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ؟ چرا مسجد محترم است؟ چرا حرم محترم است؟ برای اینکه فیهِ رِجالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا،[4] چون نمازگزارها به مسجد می‌آیند و نماز می‌گذراند مسجد قداست پیدا کرد، چون معصوم در حرم آرمیده است حرم آبرو پیدا کرد، چرا فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ؟ برای اینکه یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ ٭ رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ.[5] بنابراین این‌طور نیست که مسجد ذاتاً قداست داشته باشد و انسانها به وسیله مسجد مقدس شوند، انسانها با عبادتشان به مسجد قداست می‌دهند؛ اگر نمازگزار و نمازی نباشد, قداستی برای مسجد نیست، فقط نام مسجد است و اگر انسان کاملی در جایی نیارمد آن دیگر حرم نیست, وقتی از مکّه نام می‌برد لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ ٭ وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ؛[6] اگر سوگند به مکّه است، به احترام پیغمبری است که در مکّه به سر می‌برد، این متمکّن است که فضای مکّه را نورانی کرد, این نمازگزاران‌ هستند که فضای مسجد را نورانی می‌کنند و این انسانهای کامل‌ هستند که حرم‌ها را نورانی می‌کنند, این انسان است که مکان را نورانی می‌کند، چه اینکه همین انسان عصر و زمان و زمانهٴ خود را نورانی می‌کند. اگر گفتند عصر نبوّت یا عصر ظهور حضرت یکی از مصادیق بارزهٴ وَ الْعَصْرِ ٭ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ[7] است، به همین مناسبت است. عصری که نبیّ ظهور می‌کند، قابل سوگند است؛ عصری که ولیّ ظهور می‌کند، قابل سوگند است.

[1]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج2، ص610.
  [2]. سوره نور, آیه35.
  [3]. سوره نور, آیه36.
  [4]. سوره توبه, آیه1.
  [5]. سوره نور, آیات36 و37.
  [6]. سوره بلد, آیات1 و 2.
  [7]. سوره عصر, آیات1 و 2.

ا امام حسین (ع) با این که مى ‏دانست شهید مى‏ شود ، چرا اقدام به قیام کرد؟

پاسخ :
یکی از شبهاتی که ممکن است ذهن خواننده یا شنونده روضه امام حسین علیه السلام را به خود مشغول کند این است که امام حسین علیه السلام با این کار خود را به هلاکتی انداخته اند که خداوند در قرآن با آیه وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ ؛ خود را با دستهایتان به هلاکت نیندازید » نهی کرده است . وانجام این کار، خود کشی است

چطور ممکن است امام حسین علیه السلام که فرزند رسول گرامی اسلام و امیر المؤمنین علیه السلام است و با دین اسلام آشنایی کامل دارد چنین کاری کرده باشند ؟

برای رسیدن به جواب از این شبهه مقدمه ای را در مورد معنای آیه هلاکت » اشاره می نماییم تا معنی هلاکت حرام مشخص شود ، تا بعد ببنیم که آیا این عنوان در مورد قیام بزرگ امام حسین علیه السلام صدق می‌کند یا خیر .

خداوند در قرآن فی فرمایند :

وَأَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ . البقره / 195 .

در راه خدا انفاق کنید و خود را با دستهایتان به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که خداوند نیکو کاران را دوست دارد .

تهلکة» در این آیه به معنای هلاکت است و مقصود از آن هر کاری است که انجام آن به انسان ضرر بزرگی بزند که تحمل آن در حالت عادی ممکن نیست ؛ مانند فقر یا مریضی یا مرگ .

این آیه کریمه در ابتدا به انفاق در راه خدا ؛ یعنی فداکاری در راه وی و بخشش در طریقی که او می‌پسندد ، دعوت و پس از آن از انداختن خود در هلاکت منع می نماید . پس مراد از هلاکت در این آیه ، هلاکتی است که از ترک فداکاری و از خود گذشتگی در راه خدا نشأت می گیرد .

سپس می‌فرماید " و نیکی کنید" . یعنی با فداکاری و از خودگذشتگی در راه خدا از نیکو کاران باشید ؛ پر واضح است که هر نوع فداکاری ، فداکاری نیکو نمی باشد وهر بخششی محبوب و پسندیده درگاه خداوند نیست ؛ زیرا اگر چنین بود باید فداکاری های دیوانگان و نادانان نیز ، در نزد خداوند پسندیده باشد .

فداکاری و از جان گذشتگی مورد پسند خداوند شرایطی دارد که مهمترین آن ، این دو شرط است :

1. فداکاری و از خود گذشتگی در راه و هدفی باشد که عقلای عالم آن را می‌پسندند ؛ و گر نه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آمیز یا ناخود آگاه شود ، مورد پسند خداوند نخواهد بود ؛

2 . آن چه در راه او هدیه می‌شود از نظر ارزش ، از خود هدیه ، دارای برتری و فضیلت باشد ؛ مانند گذشتن از مال برای به دست آوردن علم یا سلامتی . و یا قربانی کردن حیوانی برای تامین نیاز غذایی انسان . در یک کلام ،هرچه هدف والاتر باشد فداکاری در راه آن برتر و کامل تر است .

این دو مطلب ، دو شرط اساسی از شروطی هستند که باید در هر بخشش و انفاق و فداکاری رعایت شود تا آن فداکاری نیکو بوده و در راه خدا به حساب آید .

با این مقدمه ، به خوبی مشخص می شود که قیام امام حسین علیه السلام به طور کامل در راه خدا بوده است ؛ زیرا و این دو شرط را به نحو کامل داشته است ؛ بنابراین تمام فداکاری هایی که آن حضرت در روز عاشورا انجام داده‌اند ، در راه خدا و مورد رضایت الله بوده است.

خلاصه اینکه : آیه هلاکت ( یا هر دلیلی که خودکشی را حرام می کند ) شامل هر گونه خود را به خطر انداختن نمی شود ؛ و قربانی کردن جان و مال را اگر برای هدفی بزرگ و شریف - مثل آن قیام جاودان امام حسین علیه السلام – باشد ، حرام نمی کند ؛ چون در فداکاری های حضرت شروط فداکاری شریف و از خود گذشتگی مقدس به بهترین نحو موجود است .

اگر نبود فداکاری حسین علیه السلام در روز عاشورا ، اسلام ، قرآن و هر آن‌چه پیامبران در طول تاریخ آورده بودند ، در زیر آوار بدعت ها ، سیاه نمایی ها و انحرافاتی که خلفای پیشین به وجود آورده بودند دفن می‌شد و اثری از آن باقی نمی‌ماند ؛ همانطور که ادیان گذشته در زیر این رسوبات مدفون شد و اثر درستی از آن‌ها بر جای نماند .

پس قیام امام حسین علیه السلام هم عقلائی است و هم هدفی که آن حضرت دارد ، از دادن جان و مال و فرزند و در یک کلمه تمام هستی ، باارزش‌تر است .

در برخی از منابع حدیثی و تاریخی گفته شده؛ وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی اسد که ساکن قریه غاضریه» بودند آمدند و بر حسین ـ علیه السّلام ـ و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین ـ علیه السّلام ـ را در همین مکانی که هم اکنون مرقد مطهرش می باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن جا که به شهادت رسیده بود در راه غاضریه»[1] دفن کردند و اکنون قبر او در آن مکان قرار دارد.
شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ روایت کرده است، متضمن بر این که متولی امر آن حضرت،[2] امام رضا ـ علیه السّلام ـ بوده است و در جای دیگر امام صادق ـ علیه السّلام ـ می فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج مولا الرضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: ما از پدران تو روایت کرده ایم که متولی امر امام نمی شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین ـ علیه السّلام ـ امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین ـ علیه السّلام ـ امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آمده و عهده دار دفن و کفن شهدا باشد، قدرت می دهد صاحب این امر به بغداد آمده و وظیفه کفن ودفن پدربزگوار خودرا انجام دهد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.[3] با توجه به کلام امام روشن می گردد که متولی امر دفن امام حسین ـ علیه السّلام ـ کسی نبوده، مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنان که شیخ صدوق در این مورد چنین گفته: واقفیه با استناد به این حدیث نمی توانند بر ما (اثنی عشری) ایراد گیرند، به این دلیل امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: جائز نیست غسل امام به عهده غیر امام باشد، در صورت انجام غسل توسط دیگری به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده اند وپس از شناسایی بر طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند. به یقین انجام این وظیفه برای امام کاری بس سهل و آسان است.

[1]. شیخ مفید، الارشاد، قم، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ج2، ص114.
[2]. عمربن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص222 (فصل فی ذکر وفاته)، ص232.
[3]. أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبة الطوسی، ص84؛ الکلام علی واقفیه، ص2.